“Aralık Ayının Sonu, Sabahın Dördü!”
Oysa benim o meşhur mavi trençkot’ um yok, adım Jane değil, kardeşim dediğin biri, beni senin elinden de almadı. Üstelik o soğuk New York’ta yaşamıyor ve bana Aralık sonunda “daha iyi misin?” diye mektup da yazmıyorsun. O halde bu müzik ve hikayesi beni neden bu derece derinden etkiliyor?
Leonard Cohen tarafından yazılmış ve seslendirilen “Famous Blue Raincoat” adlı müziği dinlerken okumaya devam et lütfen…
Sen! duyduğum, gördüğüm, hissettiğim her şeye nasıl bu denli sızıp, bana ve yüreğime dokunabiliyorsun her seferinde, gerçekten şaşkınım… İçimde derin bir sızısın, bir kargasın yüreğimde, sürekli gagalayan hem de… Seni nasıl durdurabilir ya da ne ile besleyip katilim olmanı engelleyebilirim? Söyler misin?
Sadece artık durmanı istiyorum, lütfen bırak beni gideyim. Daha yaşamayı umduğum muhteşem bir hayat var, bırakırsan bir şansım olabilir. Belki…
Sessizliği ve Yokluğumu Seç, Lütfen.
Bir şansım var mı onu öğreneyim. Varsa, eğer bırakırsan, o mutlu yaşamı kucaklayabilirim belki. Belki biri, sımsıkı sarılır bana, şimdiye dek kimsenin sarılmadığı kadar sıkıca, o kadar sıkı sarılır ki ben tüm yalnızlığımı, kimsesizliğimi avutulmuş hissedebilirim. Belki…
Kimsenin, hiç kimsesi olmadan yaşamaya son verebilirim. O kapının paspasından öteye geçmeyi becerebilir… Bir yuvanın güvenli sınırlarında, kumsalımda, gülümseyerek dans edebilir, şarkılar mırıldanarak şiirler okuyabilirim. Belki…
Belki bir adamı sevmeyi öğrenebilirim, seni sevdiğim gibi olamayacak olsa da. Belki sevilmenin memnuniyeti ile sevmeyi de becerebilirim. (Yaşam bir kez sevmeye izin verir, keşke iznimin olduğu topraklar kucaklayabilseydi beni. Olsun, en azından ait olduğum toprakları artık biliyorum. Oralarda yaşamaya vize verilmese bile! Bazen sıla hasretiyle biter ömür, kabuldeyim.)
Ve belki, caddelerde el ele yürümeyi, sokaklarda yanağıma dokunan parmakları, ıssız köşelerde öpüşmeyi, yüreğim ile gülmeyi öğrenebilirim. Belki.. Sevinç içinde, uluorta, güvende, sevilen olmayı…
Aslında Özlem duyduğum o kadar çok şey var ki…
Bırak beni, bir şansım olsun 😢
Belki!
Edit: “ULUORTA SEVİLMEYEN HER KADIN GİDER!” adlı içeriğime göz atmak istersen mavi kelimelere linki sakladım, tıklarsan sihir seni oraya götürür…

“Sessiz değilsin; büyük bir gürültünün içindesin, duymuyorlar.”
İlhan Berk
Sesimi duyan var mı?
O kadar naif ve o kadar güzel seçilmiş keilimelerle bir hikâye yazmışsın ki. Tekrar tekrar okudum. Ruhun güzel insanlara rast getirsin seni harika kadın. Ve sokaklarda salına salına kahkaha atıp sevişebileceğin güzel günlere. Keyifle kal ✌ yazılarından mahrum bırakma bizi
BeğenLiked by 1 kişi
Ahkam Ustasi, Ah çok anlamlı ve temenni dolu yorumun için çok teşekkür ederim. Sayende neşeli bir gulumseme ile yazıyorum, yanıtı. Ki yazmazsam nefes alamıyorum kı. .. ne mucuzevi bir gece! 🌗 Kal sağlıcakla blog dostu 🙏
BeğenLiked by 1 kişi