“Tatlı Rüyalar!”

Mindy Gledhill, “Golden Slumbers” adlı paylaştığım şarkıda, gülümseyerek uyan sabah olduğunda diyerek, eve geri dönecek yollarını yitirmişler için yatıştırıcı bir ninni söylüyor…

Kendini hatırlatsana…

Adını, sesini, dudağının kenarında beliren hafif gülümsemeye benzer kıvrımı…

Alnıma düşen saçımı parmakların ile kulağımın arkasına koysana! Yüzüme düşen kirpiğe dokunup, alsana yanağımdan… Kaptırmış anlatırken en saçma ya da en derin hallerimle, bakışlarını dudaklarıma kilitleyip kalsana…

Ben uyurken yastığında, dağılmış saçlarımla,  yüzümden saç tellerimi çekip, karşımda koltuğu geçip, yüzüme dalarak beni bakışlarınla sevsene…

Ben mutfaktayken usulca yaklaşıp, beni kollarının arasına alsana!

Yolda kaldırımda yürürken, karşıdan geleni ilk sen görüp, kollarını belime dolayıp kendine, göğsüne çeksene beni…

Rüzgarın,  yağmurun bol olduğu bu mevsimlerde, birden caddenin ortasında durup, tam karşıma geçip, iki elinle atkımı boynuma sıkıca dolasana… Belki yakamı da yukarı doğru kaldırırsın…

Öyle dalmış, bir yandan müzik dinlerken salonda,  yazıyorken ya da çiziyorken, nereden ve neden olduğunu bile anlamadığım bir ilaç şişesinden, vitamin hapları içirmeye kalksana… Bir bardak suyu da burnuma dayayıp.

Öyle durup dururken, yanağımdan makas alsana! Ya da şakadan seslenip yanında olduğun halde “hey, seni çok özlediğimi daha önce hiç söylemiş miydim?” gibi şirinlikler yapsana! “Yoo, hiç hatırlamıyorum!” deyip oyununa katılayım ben de ve bu saçma diyalogları kıkırdayarak sürdürsene…

Birden bire, hiç neden yokken arayıp beni “Tanıdığım en güzel kadın sensin!” gibi bir şeyler söyleyip, beni havalara uçursana!

Yahut günün her hangi bir saatinde attığın mesajda, sadece ikimizin anlayacağı bir şeyler yazsana uluorta!

Yürürken kaldırımda, “Vitrinden bu şey, bana baktı ve sana yakışacağını  düşündüm…” deyip, o aldığın o şeyi,  mesela tokayı, bileziği, tarağı avuçlarıma bıraksana… Şaşkınlıktan ve sevinçten boynuna sarılarak teşekkür edeyim. Aldığın şeyden çok, beni düşündüğünü, beni bensizken bile sevdiğini bilmeme izin versene!

Olsun, çok klişe olsun!

Ben mutlu oldukça sen de mutlu olmuyor musun? Varsın romantiklik olsun! Varsın aptalca Olsun!

Belki minik bir yüzük kutusunda, gözlerim yuvalarından çıkana dek bekleyip, evinin o eski yıpranmış anahtarını hediye edersin?

İçime kaçmış ve büyümeyen o genç kızın ellerini çırpıp, koltukların üstünde zıpladığını görmekten mi korkuyorsun?

Yoksa şımarık bir kadın tarafından sevilmekten mi utanıyorsun?

Yapma! Bence ikimizin de içindeki çocuklara bu şımarıklık iyi gelirdi.

Evimizde ve güvende hissederek uyurduk o geceler, yatağımızda. ..

Belki sevildiğimizi hissetmek ruhlarımıza da iyi gelir, kış ayazında palto giymeyi bile unuturduk ha?!

Haydi, beni sevmeye yeniden başlasana!

“Seni, ne zaman uyurken hayal etsem, affediyorum.”

Cemal Süreya

diyen C.Süreya’ya sorsaydın, senin yaptıklarına rağmen hala bu isteklerimi, eminim bana ‘aptal aşık!’ derdi.