“Ben, En Çok Olmak İstediğim Kızın Hayaletiyim!”

Bugün huzurlu ve kayıp haldeyim.

Ceplerimde arıyorum ki bir parça umut bir parça huzur bulabildim. Şükürler olsun!

Kafamı toparlamalıyım.

Şu ceplerime  stok yapmalı, uykuma kaçmalıyım.

Tutunmaya ihtiyaç duyuyorum. Bir duvara, bir kola… Bir ele… Belki bir hayale, umuda ya da inanca.

Savruluyorum.

Endişe etmeden, senden uzağa gidersem diye artık tasalanmadan kendimi akışa, olana, oluşa teslimdeyim. Ve kötü hissetmiyorum.

Olması gerekenin olması gerektiği gibi olacağına olan inancım ile bıraktım kendimi. Ruhum özgürlüğün esintisi ile uyanıyor.

Oysa herkesin uyuduğu saatlerdeyiz… Yatağıma yatıp yorganı burnuma kadar çekip bedenimi gecenin sessizliğine ve dinginliğine bırakacağım.

Gücümü tekrar kazanmayı dileyeceğim. Evrenin beni,  ilahi bir mucizeyle yaşam yoluma  usulca koymasını da dileyeyim.

Doğduğum ana geri dönüyorum sanki. Yani artık dönüş yok. Yepyeni bir yaşama doğru yol almaya başlayacağım.

Belki bu sefer sen de benim anıma ve yoluma doğarsın,  kimbilir.

Teşekkürler en zor zamanımda yanımda olmak için umut vermene…

Güçlü olmana ihtiyacım var.

Ve aşka…

“Kimimiz seçemediği yoldan yorgun, kimimiz seçtiği yolların… Bu konu bambaşka. ..”

bir yerlerde okuyup not almıştım. .

Bu geceye bu sözcükler yakışır dedim.