“Bugün Pazar. Bugün Beni İlk Defa Güneşe Çıkardılar! ”
Nazım Hikmet
Ve 2019 bitmek üzere… Aralık ayının ilk sabahı! Bu ayın sonunda; tüm dünyaya veda edecek!
Vedaları kutlamalara çevirene teşekkürü bir borç bilirim.
Tüm dakikalarını çok sevdim bu yılın…
“Yaratılanı severim, Yaradan’dan ötürü!”
Hazır mısınız?
Ben hazırım!
Aslında otuz gün daha var, geç kalanlar eksikliklerini tamamlayabilir. Her veda eden böyle merhametli olsa keşke! Yavaşça, alıştıra alıştıra gitse…
Birden sırt üstü yerde bulmasak!
Usulca bırakılsak…
Bunun için minnettarım ben!
Uzun bir süreçti. Okyanusun ortasında terk ediyordun ki merhamete gelip, elinle beni teslim edebilecek yeni kollar bulana dek rolüne katlandın.
Kollarımla sarılıyorum kendime! Parmaklarımın ucuyla sırtımı sıvazlıyorum.
Gülümsüyorum.
Bir kadın ve bir erkek, bu kadar sevebilirdi bir birlerini…
Ve bir dönüşüm ile yuvaya dönerdi evler…
Bir kız çocuğu, bir kadına dönüşür ve de…
Çirkin bir ördek yavrusu olduğum ve bana annelik yapıp büyüttüğün için teşekkürler! Her çirkin ördek yavrusu güzel bir kuğuya dönüşmüyor, ha?
Gözünü kırpma oradan bana!!!
“Seni seviyorum!” deme…
Elele yürüdüğüm, yollarda kikirdediğim, beni ilk tanıyan ve beni, bana rağmen seven, ilk sevgilimsin! Sevgilim mi?!
Muhteşem bir şey bu!
Hadi kalk yürüyüşe çıkalım. Dönünce bana patates kızartırsın. Belki biraz da dans eder, sevişir, uyuruz. Bebeğin gibi gövdene sararsın beni… Göğsüne belki…
O an 8 milyar insan nefesini tutar! Ve dünya gülümser…
Tanrı artık mutludur!
‘Parmaklarının ucunda yürü, içindeki şeytanları uyandırmayalım.
Tuhaf şakalarıma da katlanabilecek misin? Ve emin misin?… 😊
“Soluğumsun, ötesi yok!”
Yusuf Özer’den ama…
Yüreğimden yüreğine olsun, bu defa!
Aslı'nda 