“Aşkın Farklıydı ve Sağ Kalamadım!”

“Bazen bir şeyi gerektiğinde bırakabilmek zor iştir. Onu bırakabilmek de bir beceridir. Eğer bir şeyi zorla tuttuğunuzda, ulaşmak istediğiniz şeyi engellediğini görüyorsanız, o zaman onu özgür bırakmalısınız. Eğer yanlış bir şey yapıyorsanız, o zaman buna son vermelisiniz! Eğer kendinize ve başkalarına karşı dürüst davranmıyorsanız, bu hilekarlığı hemen durdurmalısınız!” Konfüçyüs 

Zor! Senden vazgeçmek hayatta yapabildiğim en acı verici seçimdi. Kaderim olduğunu bilerek, zayıflıkmış gibi gelen b şıkkını uygulamaya koymak çok zamanımı aldı. Acımın hafiflediğini keşfettiğimde, bu duyguya değerdi.

Özgürlük!  Sensizlik sanmıştım… Oysa kendimi senden almak, seni benden uzağa fırlatmak demek değilmiş. Tam tersi, iradeyi devreye sokmakmış… Payıma düşen olmadığımı anlattım kendime… Sen seçtiğimdin! Beni seçmeyi sana bırakmaktı, vazgeçerek senden…

Son vermek! İçime sinmeyen, yakıştıramadığım davranış modellerini benimsemeye zorlarken kendimi, utanç duyuyordum seni sevmekten! Senin beni sevme şeklini eleştirir olmuştum. Yanlış hissediyordum ve bu his sadece bana aitti! Bilmediğim gibi sevmeyi durdurmaktı, vazgeçerek senden…

Hilekarlık… Aslında yanlış bir şeyler olduğunu biliyordum… Senden kaynaklanmalıydı… Öyle ya… Ben kendimi sana sevdirmekle uğraşıyordum, bir hile olabilir miydi bu? Sanırım evet! Kendim olmayı erteleyip, istediğini varsaydığım olmaya çalışmak; sana da, bana da yalan söylemekti. Affet! Sadece ben olarak karşında durmaya utandım… Ben beni bağışladım, sen de beni affet olur mu?

Yıllar kadar eskimiş, çöller kadar kurumuş, sabahın köründe kürek sallamaya başlamış bir işçinin paydos zilinde ki kadar terlemiştim…

Kırgınlıklarımı susarak, olmazlarımı küserek, yapmazlarımı yalancı sevinçlerle gölgeleyip seni kandırmaya kalktım! Oysa en büyük aldanmayı ben yaşadım! Beni yanılttım! Seni yanıltmaya yeltendim. Ve sen bunun bal gibi farkındaydın… Bunca şeye rağmen, belki sen de kendi yalanına kulp oldun.

Şimdi sevebilirsen; bu gerçek beni sev!

Şu an istersen, bu özgür doğal yaşam yoluma tali yol aç, beraber yürümeyi teklif et!

…..

“Tabi ki Tanrı beni affedecektir; Bu onun işi…”

Heinrich Heine

Affetti…