The Green Mile (1999)
Filmin en sevdiğim repliği… Anlayana…
“-Acı çektiğini ve endişe ettiğini biliyorum. Bunu hissediyorum. Ancak bunları bırakmalısın . Artık sona ermesini istiyorum… Gerçekten!
Çok yoruldum patron!
Yollarda, yağmurda ki bir serçe kadar yalnız olmaktan… Hiç arkadaşım olmamasından yoruldum! Nereye gideceğimizi, nereden geldiğimizi söyleyecek biri…
İnsanların birbirine kötü davranmasından bıktım artık! Her gün dünyada hissettiğim ve duyduğum acılardan bıktım artık!
Çok fazla var.
Sanki her an içime, kafama cam parçaları batıyor…
Anlıyor musun Patron?
-……….
– Senin için yapabileceğimiz bir şeyler olmalı! İstediğin her hangi bir şey olmalı!”
Edit: Anlamadı…
“Oysa konuşsak, ya da dokunsak birbirimize, çekip gidecekti içimizdeki o korkunç noksanlık…”
Murathan Mungan
olmadı…
Aslı'nda 