“Belki de, Sadece Kendimize Güzel Yalan Söylemeyi Denemeliyiz!”

Çok debelendim.

Tüm olmayanlar için… Kabul görmek için.. Gerek yokmuş ki.

Bence artık herkes kendi yalanına sadık kalsın. Bir türlü dikiş tutmayan bu kumaşta biçilecek bir kalıp, yamanacak bir yan yokmuş ki. Pes ediyorum. Hiç yapmadığım bir şey mi sanki… Vaz geçiyorum.

Al makası, iğneleri ve dahi renklerine hayran olduğum tüm ipliklerimi… Ha, yüksüğümü, hatta parmaklarımı, ellerimi… Gülen yüzümü, sesimi ve zaten kaybettiğim gülüşlerimi…

Kanatlarımı da al. Beyazlığımı… Hatta sevgimi. Çünkü aşkı bana bırakırsan, sana tutunmaya devam edecek o gücü senden alamam. Avuçlarına konmayı çok istesem de, gerek yok. Ekli dosya gibi yollarım kutuna, döndüğünde evinde; bulursun anahtarlarının yanında!

Perde ve END

Vaz geçtim!

Bir Eflatun Aşk
Ey eflatun aşk
Bana eflatun yağmurlar
Yağdırabilir misin?

Getirebilir misin geçen günleri geri?
Tutup yıldızları yanıma 
    oturtabilir misin?

Sana neyi anlatayım?
Her sarnıç küflü bir yağmuru
Her sevda bir ayrılığı yaşar...
 Behçet Aysan

*Aslı’nın Film Önerisi…

(Film adı üzerine tıklarsan İmdb sayfasına gidersin!)

Dogma (1999) : Malezya, Singapur ve Türkiye’de sansürlenmiş, gösterime girmemiş, dram/komedi, macera tarzında geçen yüzyılın son filmlerindendir.

Din temalı esprileriyle epey fantastik konusu ile o yıllara ait kült tek tanrılı dinlerden esinlenerek göndermeler bulunan eğlenceli bir yapım.

İlk defa izledim, öneririm; eğlenceli ve tanıdık yüzlerin gençlikleri ile alt satırlarda düşüncelere sızacağı kesin! Hadi hazırla ekranı… Ve aperatifleri

”Ağır ağır ölüyor; yolculuğa çıkmayanlar, okumayanlar, müzik dinlemeyenler, gönlünde incelik barındırmayanlar.”

Pablo Neruda

Ölüsü de bir, dirisi de bir!