“Ben Burada Olduğum Sürece, Kimse Seni İncitemeyecek!”

Biliyorum, kuş dala konarken; dala değil kanatlarına güvenir. Billie Eilish tarafından seslendirilen Everything I Wanted adlı şarkıda anlatılanları es geçmeden anlasan ya beni…

Bunu bilmene rağmen, hala dalı ayağınla neden kontrol edip duruyorsun o halde?

Çünkü biliyorum ki her an her şey değişebilir. Sen de, ben de…

Bir sessizliğe bürünmüştüm ki, ailemden mesajlar gelmiş: Evet siz, takip eden okuyan güzel insanlardan bahsediyorum. Burada, bu dünyada kocaman bir ailenin mensubu gibi hissetmek ve desteklenmek; müthiş bir sevinç! Hepinize ve varlığınıza çok teşekkür ederim.

İyi ki varım ve iyi ki varsınız! Ve ben, burada olduğum sürece kimse beni incitemeyecek!

Değişim, seçim derken, fark ettiğim bir şey oldu. Belki yine yanılıyor veya alt akılla çözüyorumdur. Şu an bulunduğum noktayı ben seçmedim. Evet seçtiğim tüm tercihler ile buradayım. Ama bir hedef doğrultusunda yapılan tercihler değildi çoğu ya da hiçbiri… Üstelik adım atmak gibi bir seçim de yok ortada. Yol ortasında öyle duran biri var sadece.

Konu, bir yolu seçmek değil. Bir adamı sevmek ya da bir hayali sevmek de değil. Konu, sadece bir tavır, bir düşünce biçimi ya da olgu da değil.

Önceleri yorgunluk, bunalım, saplantı ya da bağımlılık; dedim. Ki değil. Belki anlamaya çalışırken çok derinlere bakmış veya çok yükseğe çıkmış olabilirim. Ama konu, bu da değil.

“E ne o zaman?” dediğinizi duyar gibiyim.

Dilim ya da kelimelerim döndüğünce anlatayım. Ortada bir yol yok, yani var evet ama o yolcu ya da o yol ile benim alakam yok. Bir seçim derken, daha derin bir mevzu bu. Yol ortasındayım evet, ve fakat ben sadece karşıya geçiyorum. Yolun ortasında, kenarında durmam benim için tehlikeli görünüyor ancak, artık yolsuz, yönsüz yürümek istemiyorum.

Belki de aradığım cevaplar yerine o soruların, soru olarak kalmasını mı kabullenmeliyim?

Zihnimde çizik bir plak var, her şey akarken birden, bir acı nakarat tüm trafiği durduruyor. Ve tüm teologların, filozofların argümanlarını hatırlamaya çalışıyorum. Durma! Gitme! Kızma. Kırma. Küsme. Dur. Git. Kal. Düşle. Gerçekler? Seçenek olma, seçim seni sana getirir. Sev, sevgi birleştiricidir. Gül, hayatta sana gülsün. Dur, o kapı açılır.

Bu algoritma ve formülleri, kim ve niçin keşfetmiş bilmiyorum. Benim için kafa karıştırıcı. Ben ritmi seviyorum. Bir değişimse; aniden ve kolayca olanını… Ve hesapsız, çıkarsız, yalansız… Payımın basireti ile mutlu olmayı. İnsan insanı ya tamamlayamadı ya da tam anlayamadı!

Sanırım, yarın daha kolay anlaşılır yazarım. Bugün ve dünden beri fazla karışıklığa kapılmış olabilirim. Tamam yolun ortasında durmayacağım. Yol kenarında oturup biraz manzarayı seyredeceğim. Ve düşünmeyip, ana şahitlik edeceğim.

Bu kadar.

“İnsanca Özlem’ler dünyaya uymuyorsa: Bozuk olan dünyadır, Özlem’ler değil.”

Oruç Auroba

Anlaşılabildim mi?