“Seni Evine Kadar Takip Edeceğim!”

Eskiye Özlem Serisinde Bugün de Bu Video Eşlik Edecek! Sözcükleri ile Hepimize Işık Olsun!

/On iki yıl öncesine ait bu yazı; o yıllara ait açtığım ikinci blogumdan./ (Yazı başlığından eski blog sayfama ulaşabilirsin!)

Susturamadım Bu Sefer Beni…. Desene Benden Kaç Kere Gidersin?

“Bir kaç şey!

Kaşıdıkça alınan bir zevk değil bu. Aldığın zevkin kaşındıkça azalması. O yaraya dokunurum yine. Yüzün yüzüme dokunur. Sesin sesime. Alınır bir karar. Bir adam kapıdan çıkar. Bir şarkı duvarlara çarpa çarpa dolar içime. İçim dolaşır. Sesime bir şey olur belki kırılır. Konuşmak kaybettiğimiz şey. Susmak kazandığımız son anlam. İki soluğun gidebileceği en uzak yer. Gidiyorsun…dur.

Birkaç anlamın birkaç andan ibaret olmadığını düşünüyordum sahnedeki yerimi almadan. Buradayım. Tam karşında. Benim o, gözlerime bak… Gerçekten benim o, ellerime bak… Hiçbir kış gecesinde üşütmedim saçlarını ya da o ben değildim. Bana bak, içinden baktığını biliyorum. Kelimeleri kendi soluğunla kedine fısıldama. Duvarlar benimle konuşur. Bunu öğrendiğimde beş yaşındaydım. Duvarların bir dili var. Dünya üzerindeki bütün dillerden farklı ve hiçbir solukla anlamlı değil. Dokunduğunda parmaklarının üstünde hissettiğin hükmü aklında bir anlamla birleştirdiğinde duyduğun ve bu ilk kez oluyorsa korktuğun, güldüğün, sihirli gelen, bir şeye dönüşür. Sana masallar anlatmayacağım, yüzünün şuandaki tonu buna hazır değil. 

Seni salonumda ağırlayabildim, kokun çarpıp durdu önündeki ince belli çay bardağıma; bir yudum aldım. -Sustur beni- dedim. Kendime dedim evet, bir kere kendimi dinleyebileceğimi düşündüğüm için kızamazsın bana, bunu bilemezdim. Bilmediğin bir şeylerin hızıyla düşer gibi (düşürür gibi). Gidiyorsun…dur.

Anlatamam. Kör ebe oynayan çocukların telaşını sana. Anlatamam öyle bakma, aslında biliyorsun ya sadece öyle bakma… Anlatamam, gün ile gece arasında, öğrenemediğim sureler var, anlatamam miraç ile kandil arasında… Anlatamam. Öğrenemediğim bir dil gibi dalıyorsun derinliklere. Seni bağışladım… Sarsıntılar içindeki sesini bağışladım. Saçlarının arasındaki sözleri bağışladım. Bilmediğin bir şeyi kabul etmelisin ki sen de anlatamazsın. Bana ne söylediğine bak. Bana ne söylediğine, bana değil. Buna hazır değildin. İki zamanın hiçbir yakasında olmadan yaşanmayacağını, yaşamın bir zamana ait olduğunu ve yaşadığında aslında sadece bir tek zamanı yaşayabileceğini, anlatamam sana. Bu yüzden aldım üstündeki anlamımı –karanlıklarını çektim içime.  Daha parlak tonları ile daha aydınlık bir zamandasın; bu bir tercih değil- bu benim tercihim değil- bu senin tercihin hiç değil. Olması gerekenin, olması gerektiği anda olması sadece… Bendeki karanlık, gecenin kelebeğine yolu gösteremezdi. Bu yüzden devirdim kendimi, kendime rağmen kendimi rezil ettim, kendimi bir hiçten başka hiçe çevirdim. Görmen gereken bir yüz var. Yüzleşmen gereken belki de. O yüzün duvarlarına vura vura söyledim sana. Yazgı, kader, şehvet, tutku, kan bağı, akıl oyunu… Bunların hiç biri gerçek olamıyordu; bir tek –özledim- kadar. Gücümün yetmediği değirmenlerin ortasındayım, biliyorsun bunu… Bilmediğin bir şeyin küskünlüğü ile gidiyorsun… Son sözünün asılı kaldığı bir aralıkta, senin için bulduğum patikaların sele kapılmamasını öğütlüyorsun. Kocamansın gözümde, değerin tunçtan bir çağ. Bir çığ gibi… Gidiyorsun…dur.

Bir kere daha sormayacağım AMA söylesene –benden kaç kere gidersin...”

Eskiye Özlem Serisi: 06 Ocak 2008/Göztepe 

*Aslı’nın Dizi Önerisi…

(Dizi adı üzerine tıklarsan İmdb sayfasına gidersin!)

Married… with Children (Tv Series 1986-1997) : 1986 – 1997 arasında 11 sezon olarak yayınlanan dizi, TV klasiklerinden. 

Amerikan Sitcom ‘hay evlenmez olaydım’ nidalı bir komedi. Geçen yüzyıla ait seyirlik…

Keyifli izlemeler🎭

“Aslında insanlar seni hayal kırıklığına uğratmıyor, sadece sen yanlış insanlar üzerine hayal kuruyorsun.”

Stefan Zweig/Montaigne den…

Dört yanlış bir doğru etmiyorken hem de; zihnime not olsun!