Yağmur yağacak!

Yepyeni bir yaşama kucak açtım. Şükür bu günüme!

Şimdi desem ki “Hoşgeldin! ” Usulca bir ‘hoşçakal…’ yapışır yakasına. Bu yüzden böyle beylik laflar etmem…

Sabahın ilk ışıklarına gözümü açar gibi olsun der yüreğimi çeviririm aydınlığa. .. İçimden de fısıldarım “Arzularım evren tarafından karşılanıyor, üstelik ellerimi açıp dilemene bile fırsat vermeden! İhtiyaçlarımızı, biz farkına varmadan karşılayana… Ben biriciğim!” …

Ne  mutlu bugünü yaşatana!

Gölgeler uzamaya başlayınca yuvana doğru yol almak ne güzel!  Yuva diye bildiğin yer neresi peki? Bir yürek yuva olamaz mı? Bir saatlik sohbetin belini kırıp, biri boynunu büküp kendi yalnızlığına dönerken,  diğeri kanatlarını takip süzülür mu yuvam dediği yörelere. ..

Ne büyük mutluluk yürekten yüreğe konmak, incitmeden ve incinmeden!

Sevgili, kapa gözlerini kaderine! Evren benimle iş birliği yaptı… Tüm bünyene biçiliyor kostüm, beğenmezsen giymezsin elbette…

Bir sırra başrol olduğundan habersiz,  yürüdük bugün caddelerde… Hep olması gerektiği gibi koluna beni takarak hem de…

27 bana heyecanlı adımlar ile geldi, ben de kanatlarımı takarak sana koştum!

Şimdilik sessizliğimi koruyorum.

Tüm harflerimi dinlendiriyorum.

İçimden geçen ve alışık olduğumuzu düşündüğüm şekilde, gerçeğimize büyük kararlar almadan ve o büyük adımları atmadan, akışta kalmayı arzuluyorum.

Attığım adımdan habersiz, her zamanki bir geliş sanırken sen, ben olacak olana teslimim… Rica ederim sen de teslim ol, ne olacaksa ona!

Şükürler olsun bu an’a adım attırana!

“Beklemesini bilenin her şey ayağına gelir.” Balzac”tan!

Küheylan”a…