“Saklanabildiğin ve Özgür Hissedebildiğin Bir Yer…”

Sevilen ve güvende olmaktır, evde olmak!

İşten izin almaktır… Doktordan rapor almaktır… Bir yıl çalışıp, hakkın olan tatil süresinde olmaktır. Hafta içi çalışıp, görevmiş gibi sosyalleştiğin cumartesinden farklı, pazar öğlen sonrasıdır… Uzun keyifli kahvaltı yapmaktır. Kızarmış patates, sucuklu yumurtalı kahvaltıdır. Fırından aldığın taze ekmek ile güne başlamaktır.

Yağan yağmuru seyretmektir. Bir demlik çay daha demlemektir. Sabah makineye attığın çamaşırları asmak ve yayılan koku ile mest olmaktır. Bir sürü gömlek, pantolon ütülemektir.

Yüzüne maske sürmek, türk kahvesini höpürdeterek içmektir. Küllükte biriken izmarittir… Yattığın gecelikle, üstüne aldığın sabahlıktır… Yatağı toplamamaktır; dilediğinde tekrar içine girmektir.

Bankaların, alacaklıların aramadığı gündür, öyle sanmaktır. Caddeden geçen araba seslerinin azalmasıdır. Telefonunun susması, mesajlarının kesilmesidir evde olmak. Evde olmak; es’tir. Bir nefes’tir!

Bazen yalnızlık, bazen kalabalıklaşmaktır. Bazen özlediğinin, özlenmesine gerek duymamaktır. Sırtını dayamaktır. Sıcaktır.

Fırından gelen hamurişinin kokusudur. Güneşin pencereden odana süzülüşüdür…

Kendinle yaptığın konuşmalardır… Alınan kararlardır, yapılan planlardır!

Hele bir de yol arkadaşınlaysan, cennettir!

Değilsen; düştür… Düşüştür, üşümüştür… Üzerini örtmeden ölüştür.

Kendine verdiğin sözlerden dönüştür!

Hırkanın cebinde ki söküktür.

Hüzündür…

Seyrettiğin filmleri, dizileri özümsemektir, “Öyle mi yapmalıydım?” “Böyle mi demek istedi?” dir… İrdelemektir…

Gidecek bir işinin olmamasıdır.

Arkadaşlarının, dostlarının kayboluşudur.

Ağlıyorsun diye sevdiğin adamın terkedişidir.

Ayağa kalkıp, yaralarını sarmaktır, silkelenip bir duş almaktır.

Tekrar yaşama katılmak için mola yeridir.

Müziği susturup, anahtarını alıp, kapıyı ardından kapatma çabandır.

Varlığına razı olmak, yokluğa sanrı duymaktır.

Sesini duyurmaya, içini boşaltmaya bulacağın yollara kavuşmaktır.

Bekleyenin olmasını dilemektir.

Beklenen sensin, gel desen de… Gitmeye kalkana bir çelme daha atmaktır.

Evde olmak!

Edit: “Evimsin!” demiş miydim hiç sana?… Belki içimden…

“O gemi gelmedi İsmail abi, ben gidiyorum..”

dedi biri, bir dizinin repliğinde!

Gidiyorum…