“Kim Gururunu Diğer Tarafta Bırakmış?”

En sevdiğim müzisyenlerden Leonard Cohen tarafından seslendirilen “Coming Back to You” adlı şarkısına eşlik eden bu video, bugünün müzik seçimim!

Sana küstüğüm zaman, sustuğum zaman; bilki kendimle barışıyor, kendimle konuşuyorum. Her senden döndüğümde bana varıyorum. Sana her rest çekişim, kendimle anlaşıp tokalaşmamdır. Sana geldiğim her yol, benden gittiğimdir. Sana kızıyorum ya, işte o Aslı’nda kendime bir aferindir.

Hiç mi uzlaşamayacağız diyorsan, dinle! Karşımda olduğunda bize olacaklar bunlar! Yani biz olmak yan yana, omuz omuza, elle ele yürümek ile birlik olunur sanırım. Çünkü o zaman sendeyim, beraberiz, yani bir rutinde yan yana yürümeye devam edilir de, met-cezirleri aradan kaldırırsak, bendeki bu kişilik bölünmesine benzer hummalı nöbetler son bulur sanırım.

E sonunda yine benim arzumun sonucuna çıktı bu formül. Git gel’i durdur, beraber git, beraber gel. Beraberlikte tekil gidiş gelişler zihni ve ruhu sarsıyor ve de kalp acı duymaya başlıyor bu archi sarsıntılardan*… Beden ruh zihin senkronize olduğunda kalp huzura, neşeye doluyor.

Mutlu aşkın formülünü buldum!

Bu açılıma göre, biz mutlaka beraber olmalıyız!

Bilimsel gerçeğe göre böyle! Öyle uyduruk, klişe, romantik bir neden sonuç ilişkisi değil yani tamimiyle akli!

Aklını sevdiğim, depremi hissedip sandalyeden fırlayınca beni arıyor: “İyi misin?” diye… Yüreğini sevdiğim, nasıl iyi olmam hatırımı soran, o vefalı-sız sevgiliye. Ruhunu sevdiğim, tek kelimelik mesajlaşırken genelde, şimdi hep çevrim-içi kalıp sohbet etti nedense. Bu yazının ortasında olanlar ile yazılanlar arasındaki boşluklar başka başka yazıların konusu olacaklar.

Bu depremin benim yaşantımdaki sebebi; sevgiliyle beni bir araya getirmekti sanki!

Nasıl tatlı yazdan kalma bir hava var dışarıda ve ben daha fazla kalamayacağım bu odada. Siz de çıkın çıkın gelin, çıkın çıkın gidin ama tekliğinize bir çözüm,  aşkınıza bir formül, depreminize bir neşeli yan bulun, yüreğinizden öpüldünüz can’lar!

*Silivri açıklarında 5,7 diye açıklama yapıldı.

“Şehrime gel sevgili. Yarın çık gel. Bırak her şeyi, bir bekleyenim var de, gel. Gel ki, bu şehir adımlarınla anlamlansın. Gel ki, bu şehir nefretim olmaktan çıksın. Gel ki, nefes alayım. Gel…”

Nazım Hikmet

Gel.