Benim hala bir umudum var!

Yoksa gülümsüyor musun? Evet, görüyorum dudağının kenarında ki haylaz kıvrımı, gözlerinde yanıp sönen ışıltıyı, gülüyorsun işte! Tüm yüzüne yayıla yayıla hem de … sağ kolunu kaldırıp dayandığın kafanın arkasında… bakıyorum sana, yanında olsaydım eğer “ensen ağrır öyle!” diye müdahale eder yastıklar ile konforunu sağlamaya çalışırdım. Yani belki odağım kendi rahatlığım olsaydı…

Öfke, reddediş, kendini suçlama, kabulleniş. .. Yasın 5 aşamasında sondan bir önceki safhaya geçmişim hemen, ne çabuk değil mi en sevgili… whatsapp da okunan en keyifli hikayeyi ben yazdım demek ki… whatsapp da hikaye mi yazılıyordu ki? Elbette hayır! Sana yazdığım mesajlar onlar. Her mesaj bir paragraf, hep yeşil zeminde, ilk yarısı iki tıklı ikinci yarısı tek tıkta … bu tıkla’rın bir anlamı olmalı ? 😉

Delice, çocukça, paranoyakça diyebilirsin ama sor bana, hadi sor. Huzur dolu, rahatlamış yüz çizgilerim var, çenem hafif gevşek, dişlerimi eskisi kadar sıkmıyorum, kalbim gagalanmıyor sanki, acısı dinmiş gibi. Yapacaklarımı düşündükçe, tıpkı seni o mesajları okurken hayal ettiğim gibi, bu sefer kendimde, kendi yüzümde, gevrek bir gülümseme de var inan ki.

Sence sabah olunca bu planı uygulamayarak vazgeçer miyim? Bence geçmemeliyim!

Hayata 5 duyumuzdan biri ile bağlanıp, tahmin ve tatminlerimizi o duyu etrafına konuşlandırırız. Benim duyum; duymak. Benim algım orada başlar, hatta sana “buradan başlıyor ben de sevmek” diye, işaret parmağımla gösterirdim kulağımı, hatırladın mı? Sen gözdün ben kulak! Nasılda yanılmışım… ya da bu son vak’a içimde ki eril-dişil enerji dengemi bozdu ve ben gözüm ile görmek istiyorum şimdi. Duymaya kalksam yine ikna edilirmişim gibi geldiğinden belki.

Yüzümde ki tatlı tebessümün tek sebebi bu mesaj hikayesi değil tabi ki, dudaklarımın kıvrımına yataklık eden bir de fotoğraf var. Bir adamın avuçlarındayım, sımsıkı kavramış parmaklarının güvenli huzurunda, gülümseme sanırım o fotoyu algıladığım an başladı. Ve O sen değilsin! Bileğinde saati var ya, o sen değilsin işte!

Yani bence… benim hala bir umudum var! Avuçlarımda bir meleğin kanadı var balım, dilimde minik bir dua, yüreğimde ki güç ile ben her şeyi yapabilirim. Başarabilirim! Üstelik ve sana rağmen…(Saat takmaya başlamayacaksın umarım, üstelik dikkatini çekerim; o kadının parmağında yüzük var! Evet, yüzük parmağında değil 😊)