“…
Dün sabaha karşı kendimle konuştum,
Ben hep kendime çıkan bir yokuştum.
Yokuşun başında bir düşman vardı,
Onu vurmaya gittim, kendimle vuruştum.” Ö. Asaf
Tek derdim seni sevmek ve sevgiden bir yaşam inşa etmekmiş gibi furuyor olabilir… Seni bu inşa alanında kaybediyor da olabilirim.
Heyhat, sevgili bilmelisin ki her yeni oluşum ve doğum sancılıdır!
İşte kader tam da burada yazılır, vazgeçmek bu kaostan!
Beğenmezsen sonuçtan, çeker gidersin. Korkma ve bana yardım etmeye devam et yeter ki.
Ben çok üşüyorum umutluyum olacaklardan ve ortaya çıkacak eserden!
Gitme… Daha değil en sevgili!
Küheylan’a..
