“Şerefe Sevgilim!”

Ne çok severdim bu şarkıyı;  cheers darling!

Kadehlerin çınlaması…

Sosyal kısıtlama olayı tam zamanında geldi, hoşgeldi👒

Kanepemde kahveden ve çamaşır suyundan kafam güzel, ki kafam kendinden bile güzel bir haldeyim. Yazıyorum. Okuyorum. Çok ender olarak da (evdekilerin sosyal tanımına uymak için bir şeyler seyrediyor gibi yaparken dalıp gidiyorum bize, hep bize…) bakar gibi yapılan seyretme halleri…

Buzdolabının en sadık müşterisiyim.

Uyuşmuş haldeyim, başım da bir zonklama, kalbim güm güm… Hayra yorduğum  bir sürü şey ile…

Pencereme gelen kumrular… Vıcır vıcır öten serçelerin sesleri… Pırıl güneşin yumuşaklığı… Gri bulutun serinliği… Geçen araçların sesleri… Telefona gelen firma paylaşımları… Gelen mailler… Whatsapp mesajlarım… Dizimin tutan sızısı… Dişlerimi sıkmaktan zonklayan diş etlerim… Uykunun göz kapaklarıma kurduğu çadır… Ve aklımda fikrimde biz!

Yaşam bitmiş de beni burada unutmuş gibi…

Kaç gün daha…

“Biri sizi üzüyorsa, mutlaka mutlu ettiği bir başkaları vardır.”

demiş Charles Bukowski…

Şerefine Sevgilim!