Tecrit Günlerine Devam…

En sevdiğim sayılardan biri ve asal ve asil bir sayı 19: Yani bugün.

Dünyayı dize getiren virüse takılan sayı da bu! 19

Enteresan. ☺

Eh malum tüm dünya evinde oturuyor, ya da ben öyle sanıyorum.

Hal böyle olunca, sosyal medyada harcadığım zaman artmış diye düşünülse de, pek değil. Burası hariç, yazılanları okumak istemiyorum artık.  Burası tecrit bölgesi gibi. Hepimiz, özerk kişisel alanlarımızda, özgürce kendimizi gerçekleştiriyor ve interaktif olarak bazen etkileşiyoruz. Ve ben burada, böyle fütursuz yol almaktan müthiş bir haz alıyorum! Burada olan diğer yazan arkadaşlara, başarılar diliyorum. Ki başarı ne bu bağlamda?

Beğeniler, takipçiler ve yorumlar. Yani eski dünya düzeninde pek değeri olmayan etkileşimler sadece.

Ki bunlar, Çoğu zaman bana verdiği gayret sayesinde adım atabilmeme sebeptirler. Teşekkürü bir borç bilirim. İyi ki varsınız!  (Reverans)

Özlediğim dışarı yaşamı yerine, sakındığım dışarı yaşamı aldı; bu sıralar benim için,  tek fark bu…

Biliyorum, çok sırdaşı ve fakat durum bu!

Evi süpürüp silmem gerekli ama canım istemiyor diye erteliyorum. Sanırım bu sefer başaracağım 😉💦

Kim bilir belki bir kaç esneme hareketi bile yapasım gelir ha, ne dersiniz?

Sigaranın yerine yemeyi koymamak için bir çözüm buldum. Planımda olup da adım atmadığım onlarcasından biri bu elbette: Çocuk kitabı!

Tasarımı bitmiş. .. Resimler yapıp boyayıp hikayelerini yazacağım. Üç seri, her seri dört kitap.

Burada paylaşırım, belki.

Elinde denizci feneri, Küheylan’ı arayan tarafımdan daraldım,  sıtkım sıyrıldı artık.

Her ilişki aynalık yapar ya kişiye, eh ben de fena değildim bu uzun ilişki eğitimi boyunca hani. Değiştim,  dönüştüm. Sadece biraz da icraat diyorum.

Kendime dönüyorum. Hep olduğum yere, merkezime! Sevgim, yüreğim aynı, olduğu gibi yerli yerinde…

Küheylan’ı soranlara yanıtımdır; Her şeyi göze almak ve gözden çıkarmak arasında ki ince çizgideydim… Ve siz bunun ne demek olduğunu iyi bilirsiniz!🐾

“Aşk; tek kişilik bir cinayettir ve herkes kendine kıyar sevdiğini öldürmeden önce…”

Haydar Ergülen’den…

An’a uygun…