“Senin İçin, Başka Biriymiş Gibi Davranamam!”

Güneşin günü ısıttığı gün içinde, bilmem kaç kere şükranlarımı sundum evrene!

Ait olduğum topraklara ve gökyüzüne bakıp, varlıklarına teşekkür ettim.

Senden ötürü idi önceleri, yüreğinde beni taşıyan sevgili…

Sen bana kapıyı açandın!

Kontağı çevirdiğimde motoru çalıştıran  marştın!

Yüz yıllarca denizde ve gemimde yaşarken, bir kara parçasına denk düştüğümü haber veren martıların çığlığı idin!

“Görevim bitti!” deyip, kenara çekilir,  yolumda bana eşlik ve kılavuzluk etmeye imtina edersen de, varlığına, adımına,  adına şükran!

Sen ki 5 yaşımdan beri, yapayalnız bıraktırıldığına inandırılmış bir can iken, beni bulmuşsun. Bilmeden yaptığın kılavuzluğa… Kapısını kırdığın her odama, penceresini açtığın her hücreme…

Geçen yüz yıldan kalma tüplü ekranımı değiştirip plazmayı duvarıma takıp, beni renkler ile kavuşturan yanına. ..

SANA!

Elimi tutan avucunda ki sıcaklık ile enerjimi dengeleyen tarafına!

Hep sana!

Teşekkürler, kapı arkasından çıkarıp gözdesi olmama el veren vicdanına!

Tüm tanrılar el ele vermiş, artık hizmet ediyorlar bana…

Senden ötürü! Kalbinin karanlığına rağmen bana destek olup güneşin kızı yapan Hades’in oğlu!

Gölgem ile bağımı çözen sevgili, buseni ve nar taneleri yedirmeyi sakın unutma…

Bahara döndüm yüzümü… Umutla…

“Bir yerden bir yere uçuyorsa kuşlar, mevsimler değişmiştir; insanlar da!”

…..

2020 nin kışına selam olsun, martılarına da…