“Ama Çay İçmeyi Severdi!”

Avustralyalı müzisyen Julia Stone tarafından seslendirilen “Winter on the Weekend” adlı şarkıya Baba, neden beni korumuyorsun? diyen küçük kızını korumayı başaramayan tüm babalara ve gücünü güçsüzü sömürerek tatmin olanlara gelsin. Bir çok uygun film sekansıyla potpuri yapılmış müzik videosunun eşliğinde oku bunları:

Küçük bir kız çocuğu iken, güvende olmak isteriz. Ve bizi koruması gereken insanlar, umarsız davrandığında inciniriz.

Sonra biraz büyürüz. Güvenimizi kazanan insanlar olur, bir tehlike anında bizi korurlar. Ama öğreniriz ki, çoğu zaman, bizi tehlikeye atan ya da bize zarar verenler de, bu insanlar olurlar. Ve neredeyse daima, bizi koruduklarını iddia eden bu kişiler, kendilerine bedel ödememizi isterler.

Bir süre sonra keşfederiz ki, hiç bir yerde ve hiç kimse ile güvende değilizdir. İçimizde ki vicdan denilen tanrı ile tanışmamız bu zamana denk gelir. Onun gücü, bazen, o diğer kötülüklere boyun eğdirtecek kadar naiftir.

Razı olup, ayak uyduramaya çalışsak da zamanla içimizde ki vicdan adlı tanrı güçlenir. Ve isyan başlatıp,  kontrolü elimize almamız için bizimle savaşır. Bu savaştan genelde kişi galip gelse de, çok ender tanrı da galibiyeti zaman zaman tadar.

Daha sonra, acıyı kanıksar, nasır tutarız. Gözümüzün akı kalmaz, tümden kararır. Umarsız ve cesur oluruz. Korku, sadece eylem öncesi kalp atımlarımızı hızlandıracak hormonları tetiklemeye yarar.

Çok sonraları,  ilahi sistemi keşfederiz. Bu içimizde ki öfkeyi ve nefreti alır bizden. Rahatlarız.

Oysa ilk zamanda nasılsa hala aynıdır dışarısı.

Fakat içimiz değişmiştir.

Tefeci sevdalardan geçeriz usul usul... O kutsal sevgiye ulaşacağımızı varsayarız.

Oysa, kutsal vicdanımızı, kutsal ilahi sisteme dayanak yapmak bizi kirden, lekeden, acıdan, yaradan, bereden koruyamaz.

Ya tefeciler ile yaşar gibi yaparız ya da bedenimize inen her kırbaç ile dişimizi sıkar, biteceğini varsayarız.

Bitmez! Ayna olmayı keşfedince, içimizde ki tanrı onun tanrısı ile rastlaşıncaya kadar bitmez!  Akabinde zarif bir dans başlar aramızda.

Buna tanrılar kavuşması diyebiliriz.

Çifte tanrılar kutsal ışığı ile bizi sarar. (İçimizde ki eril dişil enerjilerin dengesidir bu çift olma hali…) Sevgisi ile tüm acılarımızı dindirir. Merhameti ve şefkati keşfederiz.

Diğerlerinden farklılaşmaya başladığımızda diğer insanlardan uzaklaşırız. Mabede döner vuslatımız!

İlk yara açan ile, ilk yaramızı saranı daima hatırlarız…

Ey, içimdeki tanrı ile tanışmama vesile olan! İçimdeki tanrımı yalnızlıktan kurtaran! İçimdeki tanrının merhametini uyandıran! İçindeki tanrını, tanrımla tanıştıran!

Vahşi doğanı ehlîleştir ve beni artık incitme, ey sevgili!

Tanılarımızı tanıştırdık biz seninle. Artık hiç bir beden, hiç bir ağız avutmaz bizi! En sevgili!

Bırakma en değerli hazineni, yüreğimi yüreğinle sar, sakla beni. Korkma, bu tefecilik değil, hangi kilit anahtarını içinde saklamaz ki…

Edit: Gel, Titanlar savaşı başlatma e mi…

“Kime ne yaşattıysanız, bir gün aynısını yaşamanız dileğiyle.”

Joker (2019)

Aynı dilek dilime dolandı! (Film üzerine tıklarsan Joker filminin içeriği olan yazıma ulaşırsın!)